Alnimin yazisi sensiz kalmakmis bir ömür...

Ararken bekleyip, beklerken arayip da buldum seni. Herbir günü bir asri bulan bekleyislere karistim yine, yine üsengeç zaman dilimlerine misafir oldum ve hep bir yerde son bulan sabir tükenmek bilmedi bu kez, karsi koyusuyla umudumun. inanmadým sevdami ödünç verdigimi sana. Çok uzaklardan kulagima gelen sesin güç verdi, eslik ettim türküne. Güç katti ay yüzüne konan zeytin gözlerin gönlüme. Üsümez oldum ve geceleri ürkütmedi karanlik. Gülen gündüzleri kovaladi sayende huzurla uyudugum geceler.

Alnimin yazisi sensiz kalmakmi bir ömür...

Zaman zaman ellerime anlattigim bir gerçekti yoklugun. Kaçarak bu gerçegi hatirlamayi hep ertelerken ben, alnimin yazisiymis diye geçiverirdi içimden. iyimser olmazdim daha fazla yazik ki ve bir damla kanim daha akardi acitarak degdigi yerleri ve safak rengine bürünürdü ortalik, kan kara bir safak.

Alnimin yazisi sensiz kalmakmis bir ömür...

Sabahlari çagirdigim o insafsiz gecelerde odamin Sampanya rengi duvarlarina çizdigim resimlerini görsen sen, son verirdin bu zulme. Geri al bu uykusuz geceleri gözlerimden. Kirsam da kalemi bir çirpida, korkma, gözbebeklerimde tasirim seni ben. Ellerime oturtup hiç yummam avuçlarimi, üzülme sen.

Alnimin yazisi sensiz kalmakmis bir ömür...

Muhtemel bir yalnizlikti bu içine düstügüm. Uzan da çek kurtar beni n'olur.